En Güzel Hediyeme…

  Kızım bana verilen en güzel hediye iken, benim de ona bir hediye vermem gerekmez mi? Öyle bir hatıra bırakmalıyım ki “vayy be benim anam ne güçlü kadınmış, vay anam çilekeş anam” diye zırıl zırıl ağlasın. Yazdığım kitabı ilk onun için imzaladım ve hatıra kutusuna bıraktım ki nası bi aşk bebeği olduğunu ileride okuyunca anlasın. Ama yetmez her adımını kaydetmem her anısını saklamam gerekiyor ki onu nasıl sabırla nasıl bi aşkla beklediğimizin farkına varsın. Bu yüzden içinde satırlarım olduğu kitap ve bu blog dışında hamilelik dönemim için tuttuğum bi defter var ki, güzelliğini buraya yazmazsam ayıp ederdim.

Sadece bir defter değil aynı zamanda benim gibi acemi hamileler için, hamile kalınca “oha şişiyorum, aa cildim düzeldi” diye kendinde olan değişikliklere şaşıranlar için annede olan değişiklikleri hafta hafta anlatan; midye kokereç yiyemiyor diye depresyona girip, “ben çocumu besleyemiyooaam” diye kendini duvardan duvara vuranlar için yemek rehberini ayrıntılı bir şekilde barındıran bir defter.

Bebeğimin haftalık gelişimini, ilk hareketlerini gördüğümüz zamanları, ilk hareketlerini hissettiğimiz zamanı, ultrason resimlerini tarihleri ile asla unutmayacak şekilde bi arada tutabiliyorum. Üstüne her hafta kilomu ölçmenin yanında, baş ucumda bulunan mezure ile göbek çevremi de ölçüyorum, genişledikçe mutlu oluyorum. Bi de kalçamı ölçüyorum ki götü büyütmüşsün diyenlere cevap verebileyim diye 😀 Ama büyütüyorum ya, ona yapcak bişi yok..

Üstüne bebeğin en temel ihtiyaçları hakkında zerre bilgisi olmayan; zıbını body ile, anakucağını pusetle ayıramayan ben için harika bi de liste barındırıyormuş 😮

Üstüne cinsiyet anketi yaptım ki rezillik. Çocumun ne anası ne babası olarak cinsiyetini tutturamadık biz baya erkek dedik. Ama ortada ne pipi var ne çıkıntı. Süper ebeveynler olucaz maşallah 😀

Bir diğer hazırlığımız da şu gördüğünüz metal, konserve açıcağı dışında açılamayan kumbarayı hazırlamak oldu. Üzerine etiket tasarlayıp bastırdım. Şimdi elimize gelen parayı kızımızın alışverişi için içine atıyoruz. Dışarda yemek yemeyi kesip kızımıza zıbın parası diye diye baya biriktirdik 🙂

En güzel anılarımızı çarçur etmemek için çabalıyorum, herşey küçük tekmecim, minik mucizem için de annecim çalışınca çok zor oluyor ya. 3 haftadır şu postu yayınlamak için fırsat kolluyorum :/

Bunları da yazıyorum da ergenliğe girince eline vermeyeceğim tabii ki. Ne anlar pis ergen annesinin neler yaşadğından. En kıymet bileceği anda, yani evlendiğinde vereceğim 😀

Bir Cevap Yazın

Navigate
Tasarım : Blogger Tasarım