Yarın eşimle tanışma yıldönümümüz. 13 Haziran!! Ufak bir tatil yapacağız kapadokyada. İşten bir gün izin alıp erken çıkacağız ama hala aday memur sayıldığım için iznim yok! Hastane izni aldım ben de, bi gider muayene olurum hem de sorarım “hamile kalmak istiyorum; ne yiyim ne içeyim, evde kedilerim var ne gerekiyor” diye.
Eşyaları topladım, bavulu arabaya koydum, yolda doktora uğrayıp sonrasında kocayı aldığım gibi yola koyulucaz.
Muayenemi oldum, önlem için toksoplazma’ya (kedilerden bulaşan virüs) bağışıklığım var mı diye kan tahlili istedi verdim. Bi yarım saat sonra sonuçla beraber doktorun karşısındaydım. Başladı konuşmaya;
– Sana bir iyi bir de kötü haberim var.
– Hay lanet yine mi kitle var bi yerimde!!
– Evet
Lan madem kitle var neden pis pis sırıtıyor bu karı diye düşünüyorum.
– Önce kötüyü alayım madem (Yavaş yavaş korkudan başım dönmeye başlıyor.)
– Toxoplazmaya bağışıklığın yok, hayvan seveceğin zaman tekrar düşün.
– Neyi düşüneyim?!? (Mala bağladığım an)
– Bebeğini
– Ne bebeği?!??!?!?
– 3 haftalık gebesin.
Oha oha oha! Gözümde yıldızlar mı uçuşuyor? Yok ağlıyormuşum! Elim ayağım başladı titremeye. Kitle dediği bebekmiş salağın.Nasıl olur hemen??
“Aylardır uğraşıyoruz olmuyor, hemen hamile kalcam diye heveslenme yani” diye (2 ay vaktim olduğunu, olmazsa tedaviye döneceğimi bildiği halde) korkutmadı mı beni gerzek arkadaşım. Şimdi karşısına geçip nanik yapmayan nolsun!
Yaklaşık 2 saniye içinde aklımdan geçen düişünceler bunlardı. Tamam da gebe olduğumu nerden çıkardı ki diye düşünürken farkettim. meğer kan testi ile HCG değerine bakmış. Yola çıkarken öğrendiğim şeye bak. Kocanın hiç bişiden haberi yok üstelik. Ben beyin hücrelerim donmuş vaziyette nerde olduğumu ne yapacağımı tamamen unutmuş şekilde çıktım doktorun odasından.
Şimdi kapadokyaya yola çıkacağız ama ben bunu Savaş’a nasıl söyleyeceğim?! Yolda söylesem muhtemelen şoktan araba kullanamayacak. Peki 10 saat yolculuk boyunca ortadan ikiye yarılmadan söylemeden nasıl dayanacağım?! Hayır sabretmeliyim. Savaş’ı tanıdığımdan beri hayalim olan o süprizi gerçekleştirmeliyim. Bunu yapabilirsin Nur. Hayatının süprizini yolda harcayamazsın!
1 Yorum Var
Pingback: Bir Minicik Süpriz... - Pembe Kurdeleli